De opdracht was om een zogenaamde Oral History te maken, een film waarin getuigen en/of een voice-over een verhaal dat in het verleden heeft plaatsgevonden vertellen.
Het onderwerp dat ik hiervoor heb aangesneden is de vermeende vete tussen de dorpen Werkendam & Sleeuwijk. Behalve een paar bekladde plaatsnaambordjes, wat geruchten en wat kroegpraat was er niet veel tastbaar bewijs voor deze vete. Dit heeft mij meerdere malen doen twijfelen of ik het onderwerp wel moest blijven aanhouden. Ik heb doorgezet, en geprobeerd om op mijn manier dan toch het verhaal te vertellen.
Tijdens de beoordeling werd gezegd dat de film afweek van de conventionele Oral History, waar doorgaans bijna alleen maar pratende hoofden in beeld zijn. Deels door gebrek aan iemand die echt een verhaal kon vertellen over een gebeurtenis, deels om ook de filmtaal die we eerder hebben geleerd niet links te laten liggen, heb ik geprobeerd om mijn verhaal ook met beeld en geluid te vertellen.
Dit zijn de verdere beoordelingspunten: Het is een coherent geheel, dat uitnodigt om te kijken.
Neem een cameraman! Maar over de stukken waar het wel goed ging: kaders zijn goed, evenwichtig, aandachtspunten en composities kloppen. Veel afwisseling in kaders. Goed gekeken hoe je een verhaal met beeld vertelt. Wel af en toe wat grijzig beeld. Licht, belichting en daardoor de aandachtspunten niet altijd goed, vooral in de caféscènes was het slecht. Ook wordt er te vroeg afgesneden.
De montage van de interviews met de oude mannen is wat dwingend, het een staat heel erg op het andere gemonteerd, en de kerkelijke kwestie wordt niet goed uitgediept. Er zit een positieve lichtheid in door de humor, maar ik moet wel oppassen dat ik de verleidelijke man niet te veel aandacht geef, de man uit Sleeuwijk valt nu een beetje weg, een kwestie van maatgevoel en niet afdwalen. (Als voorbeeld werd het vrienden-grienden verhaal aangehaald. Ik heb dit er juist ingelaten, omdat ik het behalve grappig ook een mooie schets vond van het hart en ziel dat de man voor zijn werk heeft.)
De interviewstijl is niet goed: Ik vraag te gericht, en suggestief, terwijl ik zou moeten doorvragen naar anekdotes.
De openingsscène is wat ongeloofwaardig. Het geluid is niet altijd goed, en moet ook eigenlijk nog nabewerkt worden. De ondertitels lijken een stijlmiddel, terwijl ik ze toch enkel heb gebruikt om alles verstaanbaar te maken.
Tussenbalans
Ik kreeg een 8! Das mooi natuurlijk. Ik had dit te danken aan de film ‘een gemeente van verschil’, die het beter deed dan het 16 mm project. Een docent vroeg of ik kon duiden waarom die film het beter deed. Na enig nadenken antwoordde ik dat de 16 mm film vanuit een beeld ontstaan is, en van daaruit niet veel verder ontwikkeld is (Kill your darlings!) en dat de documentaire vanuit een onderwerp ontstaan is, waarvoor ik een manier van vertellen heb moeten zoeken. Ik heb (ook volgens het docententeam) een duidelijke voorkeur voor documentaire. In die richting wil ik mij ook graag verder gaan ontwikkelen. Tot snel!
zondag, januari 28, 2007
De Malthusiaanse Zolder (commentaar)
Voor het eerst kregen we de opdracht om op 8 of 16 millimeter film te draaien. Na een kostenanalyse kwamen we gezamenlijk uit op 16 millimeter. Dit omdat de meerprijs niet bijzonder hoog was. Ik had liever op 8 millimeter gedraaid, omdat dat een veel authentiekere (grovere) beeldkwaliteit heeft, in tegenstelling tot 16, dat erg helder en fijnkorrelig is. Maar dat komt nog wel.
Deze opdracht begon met een kleine opdracht, namelijk zonder er over na te denken een beeld op te noemen waar je film mee zou moeten beginnen. Het beeld dat in mij opkwam was een klein meisje dat schaars gekleed op een stalen plaat stond te rillen (van angst, of van de kou). Alleen het meisje was verlicht, en de rest van de ruimte donker, waardoor je ook niet kon inschatten hoe groot deze was.
Vanuit dit beeld heb ik langzaamaan een verhaal ontwikkeld, en er inhoud aan proberen te geven. Langzaamaan ben ik gekomen op een verhaal over een baby die bij haar geboorte een glimp opvangt van de wereld waarin ze terecht komt. Ze schrikt van de overbevolkte aarde, en besluit om ongeboren te blijven.
Tijdens de beoordeling zijn de volgende dingen gezegd:
Het filmpje blijft plat, krijgt geen meerdere lagen. Het geluid bevestigd het beeld, in plaats van dat het er iets aan toevoegt. De rode lappen blijven rode lappen, en kwamen niet over als de “baarmoeder” die ik er van had willen maken. Ook zou de ontwikkeling te kort zijn, en verschillende mensen hadden geen flauw idee van wat ik ermee wilde zeggen. Het meisje was ook te oud om de rol van baby te vervullen. Positief was dat de belichting mooi was, de ‘deur’ die open ging ook.
De titel heb ik ontleend aan een term van de Britse demograaf Thomas Malthus, ‘het Malthusiaans plafond’.
Deze opdracht begon met een kleine opdracht, namelijk zonder er over na te denken een beeld op te noemen waar je film mee zou moeten beginnen. Het beeld dat in mij opkwam was een klein meisje dat schaars gekleed op een stalen plaat stond te rillen (van angst, of van de kou). Alleen het meisje was verlicht, en de rest van de ruimte donker, waardoor je ook niet kon inschatten hoe groot deze was.
Vanuit dit beeld heb ik langzaamaan een verhaal ontwikkeld, en er inhoud aan proberen te geven. Langzaamaan ben ik gekomen op een verhaal over een baby die bij haar geboorte een glimp opvangt van de wereld waarin ze terecht komt. Ze schrikt van de overbevolkte aarde, en besluit om ongeboren te blijven.
Tijdens de beoordeling zijn de volgende dingen gezegd:
Het filmpje blijft plat, krijgt geen meerdere lagen. Het geluid bevestigd het beeld, in plaats van dat het er iets aan toevoegt. De rode lappen blijven rode lappen, en kwamen niet over als de “baarmoeder” die ik er van had willen maken. Ook zou de ontwikkeling te kort zijn, en verschillende mensen hadden geen flauw idee van wat ik ermee wilde zeggen. Het meisje was ook te oud om de rol van baby te vervullen. Positief was dat de belichting mooi was, de ‘deur’ die open ging ook.
De titel heb ik ontleend aan een term van de Britse demograaf Thomas Malthus, ‘het Malthusiaans plafond’.
maandag, januari 15, 2007
zondag, januari 07, 2007
Empires of Light
De linker afbeelding is van het schilderij 'Empire of Light'(1954) van René Magritte, de rechter afbeelding is een foto van mij (2006).
Vroeger, tijdens een kunstgeschiedenisles op de middelbare school, zei de docent dat het onmogelijk was om wat Magritte hier geschilderd had (daglicht en kunstlicht zò in een beeld gevangen) te fotograferen. Ik heb dat altijd in mijn hoofd gehouden, en het nu eens geprobeerd. (Photoshop heeft me wel een beetje geholpen, moet ik eerlijk bekennen)
Abonneren op:
Posts (Atom)
