Voor het eerst kregen we de opdracht om op 8 of 16 millimeter film te draaien. Na een kostenanalyse kwamen we gezamenlijk uit op 16 millimeter. Dit omdat de meerprijs niet bijzonder hoog was. Ik had liever op 8 millimeter gedraaid, omdat dat een veel authentiekere (grovere) beeldkwaliteit heeft, in tegenstelling tot 16, dat erg helder en fijnkorrelig is. Maar dat komt nog wel.
Deze opdracht begon met een kleine opdracht, namelijk zonder er over na te denken een beeld op te noemen waar je film mee zou moeten beginnen. Het beeld dat in mij opkwam was een klein meisje dat schaars gekleed op een stalen plaat stond te rillen (van angst, of van de kou). Alleen het meisje was verlicht, en de rest van de ruimte donker, waardoor je ook niet kon inschatten hoe groot deze was.
Vanuit dit beeld heb ik langzaamaan een verhaal ontwikkeld, en er inhoud aan proberen te geven. Langzaamaan ben ik gekomen op een verhaal over een baby die bij haar geboorte een glimp opvangt van de wereld waarin ze terecht komt. Ze schrikt van de overbevolkte aarde, en besluit om ongeboren te blijven.
Tijdens de beoordeling zijn de volgende dingen gezegd:
Het filmpje blijft plat, krijgt geen meerdere lagen. Het geluid bevestigd het beeld, in plaats van dat het er iets aan toevoegt. De rode lappen blijven rode lappen, en kwamen niet over als de “baarmoeder” die ik er van had willen maken. Ook zou de ontwikkeling te kort zijn, en verschillende mensen hadden geen flauw idee van wat ik ermee wilde zeggen. Het meisje was ook te oud om de rol van baby te vervullen. Positief was dat de belichting mooi was, de ‘deur’ die open ging ook.
De titel heb ik ontleend aan een term van de Britse demograaf Thomas Malthus, ‘het Malthusiaans plafond’.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten